ONE wordt 5de op spring invite

Brugge, zaterdag 22 april, heel vroeg in de ochtend. Twee auto’s vertrekkensklaar aan de Kiss & Ride. Iedereen op tijd uit bed, behalve Charles, wiens trein niet op tijd wist te komen.

Allemaal op tijd op het veld en klaar voor een eerste match tegen het Nederlandse UFO uit Utrecht. We misten onze start, maar sloegen erin een massive comeback te maken van 6-12 tot 12-13. Jammer genoeg trokken de Nederlanders aan het langste eind.

Vervolgens kregen we Uprising en 7Schwaben voorgeschoteld. Deze twee poulematchen wisten we overtuigend te winnen en beetje bij beetje kwamen we terug in ons eigen gekende ‘tikkie-takka’ spel. We eindigden als tweede in de poule en in de kwartfinale wachtten onze vrienden uit Gent.

16 moedige bijtjes gaven het beste van zichzelf na een loodzware eerste dag. Ondanks het geweld van 26 hongerige Gentse honden slaagden we erin om onze rivalen een goeie match te geven. Na een minder goede start stonden alle neuzen snel weer in dezelfde richting en konden we de wedstrijd met opgeheven hoofd afsluiten. Weliswaar met een verlies, maar mentaal kregen we absoluut een boost.

Een ‘quick shower’ werd al snel een lijdensweg om een douchekop te bemachtigen. De jonge boys bleven lekker in Leuven, terwijl de iets minder jonge garde zich terug trok naar Brugge. Moe én zeker voldaan. Zondag stond de vijfde plaats op het spel!

“Dit weekend is al geslaagd”, zijn min of meer de woorden van coach Tom aan het begin van de tweede dag in Leuven. “Alles wat we nu nog kunnen pakken is extra, maar we gaan daar wel alles voor doen.” Wat staat er nog op het spel? Het hoogst haalbare is een vijfde plaats of de titel van ‘best of the rest’. Voor een ploeg die zich niet heeft gekwalificeerd maar op uitnodiging deelneemt aan Jetset’s Spring Invite, is dat meer dan verdienstelijk.

Die mini-missie zou niet zonder slag of stoot verlopen. Daarvan getuigen letterlijk de uit de kluiten gewassen knapen van Smash’D. Het Londense jonge geweld komt onder meer onze jeugdinternationals van de nationale U24 bekend voor. Als kleine bijtjes durven we de gorilla’s, het logo van de Engelsen, onverschrokken in de ogen te kijken.

We beginnen in offense en pakken meteen de leiding. Meer dan die vonk heeft de D-line niet nodig om de tactiek van verschroeide aarde toe te passen. Onze jonge veulens galopperen met ogenschijnlijk frisse benen door de weide en de tegenstander weet niet welk renpaard te volgen. De ‘give-and-go’s’ volgen elkaar in sneltempo op, net als de punten die we aaneenrijgen. De dunne kern van Smash’D oogt vermoeid en gelooft steeds minder in een positieve afloop.

‘The Break Train’ stoomt door en we dwingen zelf al vroeg half time af voor onze uitdagers een kans krijgen om hun score aan te dikken. Onze O-line beleeft een rustige zondagmorgen en maakt wanneer nodig gezwind een wandeling over het veld. Wanneer de zon schijnt, let men niet op de aankomende regen, zei een wijze man ooit. Als wij op 11 punten staan en de buffer aanzienlijk is, verliezen we even de teugels over de match. Wij geven onze man makkelijker een meter, zij duiken voor onze neus om de disc af te pakken. Wij stapelen de slordigheden op in offense, zij spelen hun lengte uit op de diepe pass.

In het zicht van de meet sluipen de eilandbewoners gevaarlijk dichtbij, maar net op tijd vinden we terug hoe we moeten scoren. Op dat bepalend moment bewijzen zij echte ‘gentlemen’ te zijn door een foul call bij de eindzone in te trekken. We houden ze af en trekken onze HIF of High Intensity Frisbee door tot en met onze laatste pass. Verdiend verslaan we Smash’D met 15-11.

Tussendoor pikken we de universe in de halve tussen Gentle en Jetset mee. Met één afgemeten huck over de cameraman slaan de Leuvenaars Gent tegen het canvas. Wij spelen onze eigen finale tegen het Deense Aarhus. De bebaarde of gespierde Vikings zien er wat meer ervaren uit. Toch zetten wij opnieuw de toon en brengt de D-line ons 3-0 in het voordeel. Hun handlers voelen onze hete adem in hun nek en gooien de disc weg. Beide ploegen spelen door de spierpijn en het melkzuur heen om te vechten voor die topvijfplaats. Net zoals in de ochtend bestendigen we de vroege voorsprong tot aan de rust, maar deze keer blijven we op onze hoede voor de taaie Denen. In de wind plukken onze robuuste torens Broes en Prootje de zweverige passen uit de lucht. De aanvalslinie verlegt het spel met ballen en waant zich bij vlagen Mooncatchers. Toch moeten onze O-Beezzz de grinta en energie diep binnenin opgraven om de punten vol turns toch tot een goed einde te brengen.

In de slotfase eist Raven Proot nog de aandacht op. In het belangrijke punt dat ons op het scorebord op 14 zet, perst hij er een ultieme defensieve lay-out uit. Harry noemt het “magisch” en grote Raven spreekt van “een vingertip die genoeg was om de disc voorbij het bereik van de offense speler te duwen.” De actie vervat het oppeppende gevoel waar we doorheen het weekend op hebben gesurft. We houden stand. 15-9 is de overtuigende eindscore.

Freezzz Beezzz staat opnieuw op de Europese kaart als meer dan alleen de organisatoren van Tom’s Tourney. Nu zitten we nog in de Conference League, maar wie weet gaan we over een paar jaar onze lokale voetbalclub achterna. Omdat we niet met voetbal gaan afsluiten: One Hive, One Mind, Freezzz Beezzz.

Felicitaties aan de gastheren van Leuven die hun eigen tornooi in hun zak staken na twee universe-nagelbijters.

Robbe Wets & Ernest Van Mullem